Işıgı Getir Şiiri - Ümit Can Tosun

Dünden kalma bir hüznün kokusu sinmiş yakalarına.
Yakalarını silk.
Hazırsın bir defa daha...
Hazırsın sen
ve nasır tutmuş ellerinle
Yeni bir günü bileklerinden kavramaya.
Naif olan şey
yalnızca düşlerindir
çünkü sen intiharlardan döndün
çünkü sen diğerlerinin mazisinde
Yalnızca önemsiz bir dündün
Işığı getir.
Işık yok.
Peki karanlık nedir?
Kör gözlerin aynasında.
Var olmayanın yokluğunu sorgula bir defa daha.
Hissetmediğin şeyler var henüz
Bir antilobun bogazlanışı
ya da
bir kam davulunun sesi
altay dağlarında
Bir kaç satır daha yazabilir misin?
Zira parçalanıyor tüm şiirin
Mutlak yaradanın yaratıcılığı karşısında
Bana kim olduğunu söyleme
Ben çünkü
dişlerimin arasından akan dumanı görüyorum
Tanrıyı görüyorum orda.
İmrenilen memur maaşlarını
ve bir çocuğun padişahlara, çarlara
omuz silkişini görüyorum
Bir çocuk olmak çok mu zor?
Biraz kayıtsızlık yükleyin omuzlarıma
Ben o zaman Atlas gibi
ondan da öte hatta
Taşırım bütün yükünüzü,
Ekin destelerini
ve eriyik kızıl demiri,
taşırım garip aşklarınızı
ve taşırım kendimi.
Aşmak, bir dağdan aşmak.
Ötesi belirsiz...
Ötesi müphem ve muğlak
Gezegenlere tanrı isimleri verdigimizden beri
Tanrı küstü bizlere.
İşbar için insanlar yaktık,
Mars için kurbanlar.
Beş litre kan için
Bir insan boğazladık
Bir habil tahayyülü
gölgesiyle düştü üzerimize.
Hepimiz aynı anadan velut olmuşsak şayet
Niçin inanmadık Oidipus kompleksine ?
Kevnü mekan,
beşeriyet,
biraz deniz tuzu kolonya şişelerinde,
biraz ağıt ölünün arkasından
ve biraz da su değil midir insan?
Söndürecek olan bizi,
bizi yeniden yaratacak olan
bir Allah değil midir?