Işığı Bekleyen Şiiri - Burak Akar

Gülüşünü ne kadar sevdiğimi bilseydin
Beni gülüşünden kıskanırdın
Sen varken bütün dertlerim yok olur giderdi
Sen yokken hepsi üstüme çöker,
Ezilirdi yüreğim sen yokken
İntihar gelirdi sonraları
Ve seni sevmenin imânı tutar ellerimden
Yakalardı beni her şey bitecekken
Peki sen her şeyinle gidersen
Ne kurtaracak beni cehennemden?

Gözlerin vardı ki senin
Benzemezdi kâinâtın hiçbir güzelliğine
Dünya ile Tanrı arasındaydı ışığı
Nice güneşler utanırdı yıldızından
Ne yıldızlar patlardı gözlerini görünce utancından!
Ben tutulurdum cismimle
Yok olurdum, gözlerin hayatla arama girince
Cisim tutulması bu
Durdurur ânı, başlatır zamansızlığı ince ince

Her şey başa dönüyor,sevgili!
Boşa dönüyor dünya, sen olmayınca
Şimdi ‘‘oku’’ diyorum sana
Yaratılanların en güzeli gözlerinle oku
Güzel yüzünde tebessüm belirsin
Aşk, gözlerinle ruhuma levha levha çizilsin
Işıklar dolsun gönül gezegenine
Kurtar boşluktan yüreğimi
Adın her mekanda adımla söylensin

Diline destan şimdi şiirlerim
Söyle, hangi yüzle gidebilirsin ellere?
Savurup yüreğini yaban ellere
Beni ezip geçebilirmisin?
Yoktu sensiz hayalim
Çoktu acılar omzumda
Çöktü sevda yükü yokluğunda
İstasyondur aşkına yüreğim
Ömrüne ilk nefes,
Gönlüne son durak olmaya bekleyenlerdenim
Gelecek misin, kaderim?
Sevecek misin ben gibi?
Sakın olma el gibi