Kızılırmak’ın akar güneyinde,
Hacı Bektaş Veli’nin yüreğinde,
Anadolu’nun tam göbeğinde,
Kurulmuşun, Kapadokya Nevşehir.
Baharların yaz olunca
Gönlüme neşe dolunca
Arayanlar yar bulunca
Gelde sen o anımı gör.
Yazın yetişir meyveler
Geçerken bahçelerden önüme düşen bir yaprak
Sordum kendisine dün yeşilken niçin bugün sararmak
Yoksa bu rengi çalan,yağan yağmurlar altındamı ıslanmak
Hayır biliyorum,soğukla gelen hırçın rüzgara kanmak.
Bak düşün bir kere,nereden nereye varacaksın
Dün sana vardım kabristan
Üzerine düşmüş gölgen
Bir hal olmuş sana yastan
Donmuş sanki bütün bölgen.
Ürpertiyor bu sessizlik
Kır çiçeği kokladım, içime çeke çeke
Anlatabilecek ne kelime var, nede hece
Parmak uçlarımda atıyordu, sanki kalbim
Geçmiyor inan sensiz, ne gündüz ne gece
Kır çiçeği kokladım, içime çeke çeke
Sabah akşamdan bölünmez
Mehtabın seyri bilinmez
Mavi gök kubben görünmez
Biz bunlara alışığız
Kendimizle barışığız.
Ne oldu ocağım sana
Akan suların durulmuş
Niçin baktın öyle bana
Kapına kilit vurulmuş.
Ne günlerdi o seninle
Daha ileri gitmeyin
İyi niyetimi suistimal etmeyin
Sabrım Allah'tandır bilin
Yanlışa insanı itmeyin.
Sakın güçsüz sanmayın
Melendiz çayının aktığı yerde
Alanın tuz gölüyün güneyinde
Hasandağının tam eteğinde
Kurulmuşun ey canım Aksaray'ım.
Garsaura adın antik devirde
Dualarla askere yol eyleriz
Düşmana vatanını aldırtmaz
Evladı vatan için kol eyleriz
Toprağında başka bayrak kaldırtmaz.
Bu topraklar ecdadının ocağıdır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!