Vatan uğruna tabuta girenlere,
Ölerek, ölümsüzleşenlere bin selam!
Güle eğlene ölüme gidenlere,
Candan, serden geçenlere bin selam!
Anmakla hoş olur ruhlar onu,
Mermiler delerken vücudumu,
Çok ağladın mı anam?
Kan bularken yüzümü,
Çok ağladın mı anam?
Vurulurken bir kahpenin kurşununa,
Durdukça hala bedende canım,
Türk'üm, doğruyum, çalışkanım!
Geçer böyle her günüm, her anım.
Türk'üm, doğruyum, çalışkanım.
Yasak ettin benim dile,
Kerkük’ten seslenirim soydaşım.
Türk vatanı esirdir.
Ben bu dertle dertlenirim soydaşım.
Bu tükenmişlik neyin, nesidir?
Sen sessizsin diye ezildi anam, bacım, evdeşim.
Hepsi aynıdır, aynı bokun laciverti…
Kalleşin arasında bulunmaz bir tane merti.
Ad biçer milliyetçiliğe; seküleri, yumuşağı, serti.
Peşinden gidenin üstüne lanet olsun!
Biri çıkar Türklük’e sentez katar.
Kaldır başını Türk! Türkistan ağlamakta.
Çinli piçi canlı canlı seni dağlamakta.
Hani nerde kutlu Türk ordusu?
Yoksa onu da mı tuttu ölüm uykusu?
Hiç mi yanmaz canın kan kardeşim?
Korkma anda, bak Türk’ün marşı ne diyor?
Akif o günden, bu günü hissediyor.
Bak sana bir ülkü, bir cesaret adıyor.
“Korma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak.”
Sönmez tabii, sen şerefle taşırsan ancak!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!