Atkaracalar,Çankırı (1949) doğumludur. Ankara Gazi lisesi ve Ankara Gazi üniversitesi Mesleki Eğitim Fakültesinde öğrenim görmüştür. Ticaret Lisesi Meslek Dersleri Öğretmenliği (16 yıl) yapmıştır. K.T.Ü.Giresun Meslek Yüksekokulu Ögretim Görevlisi olarak 11 yıl çalışmıştır.
Eserleri:Bilgisayar Kullanımı ve Öğretimi, Daktilografi Öğrenimi.
Emekli olduktan sonra 7 yıl süreyle Hukuk kitapları dizgisi ve dağıtımı ile meşgul olmuştur.
Evli, 2 çocukludur.
sen bilemezsin benim yalnızlığımı
otel duvarları bilir ancak
konuş istersen;
anlatsın sana gerçeği bütün çıplaklığıyla.
duvarlar da nankör çıkar;
söylemez... söylemez...
Burası Hasköy tepeleri
Gün batmak üzere
Manzara harikulade.
Uzakta belediye otobüsü
Gidiyordu aheste aheste.
- Hava soğuk hanım çizmemi getir.
- Nereden çıktı şimdi çizme?
- Meselenin altını çizip durma.
Çizme... çizme..
- Üşüttün mü bey!
- Hava soğuk üşüttüm.
Düşünmemeliyim geçmişi
Ondan geri kalan buruk hatıralardır
Anıları düşünmek çocukluk
Hayalimdeki güzel masaldır.
Hayalde gördüm seni, düşte gördüm seni
Giresun Küçüklü sahildeki kır kahvesinde
Gün son kırmızılığını götürdü
Uzaktaki dağ yamaçlarının arkasına.
Denize karşı tüttürülen sigaraların
Dumanı gözlerimizde,
bakarım bir kış sabahı
gözlerin buğulu evlerin camlarında
bir hayal arayarak geçmektesin
altında araban, Kızılay'da dükkanın
Çankaya'da apartmanın yok ki
telefon rehberinde adın olsun
Bu kadar okuyup da ne kazandın dedi
Gün kızıllığını gösterirken
Akşam üstü bir ademoğlu
Ve düşündüm:
Ukalâ bile olamadım gerçekten yaşam boyu.
Benim köyüm... senin köyün... bizim köyümüz.
Karanlık gökyüzü... bulutlar... yağmur.
Ve saçak altında ben varım.
Çocuklar... büyükler... karamsar insanlar.
Yemyeşil çayır... Yaylalar... ırmak.
acayip bir ses duyarsın
titrersin donuk ürperişlerle
kelimeler kifayetsiz olur
yüreğimdeki iniltilere.
köpek havlamaları duyulur uzaktan
neden donuk bu çehre?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!