Öç alıyor pörsümüş hisler en beterinden.
Benliğinde şimşekler çakıyor en derinden.
Kalbine yıldırımlar düşmekte kederinden.
Söküldü çınarların, sürüldüler yerinden.
Vurulan darbelerle düştün, yere serildin.
Öldün artık dedikçe, sen yeniden dirildin.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
