İŞGALE UĞRAMIŞ RUHUN EŞSİZ NEFERİNE

yüreğim kuytu bir düşman geçidi
şimdi nereye yönelsem sensizlik çığlığı hayatımı sağır ediyor
işgale uğramış ruhun, ölü yaralı taklidi yapmayan eşsiz neferisin.
sen kıblesinde
bilinen yazgıların da ötesinde
tanrının varlığını kanıt eden yârlığın
muhammed’ten çok tanrıya yardımcı olansın.

ömrümün tek gizinde olan en güzel lahzayı, zamanı ve anı hesapsız, kitapsız, saatsiz, yönsüz ve kıblesiz varlığı yaşatan kudretsin.
lewma suyun tadı bozulur ……………….. senin tadın bozulmaz.
sadece bana değil, bedenime değil tüm ruhuma köşe bucak unutulmuş, bırakılmış, örselenmiş, terk edilmiş tüm kişiliklerime hükmediyorsun.
çünkü tenimden içerisin
tenimden içerdesin

ruhundaki ara sokakları, kûçeleri tavaf ettim de geldim
geldim sen yağmuruna, sen fırtınasında kayboldum.

sana baktıkça bütün şiirler sen oluyor
ama bütün şairler ben olsam da yine de anlatamam güzelliğini

şimdi yüreğimiz terk edilmiş metruk gecekondular hiç değil
yüreğim metruk sonrası varoş mahalledir
yüreğim doğal gaz müjdesi ile yıkıma uğranıp iptal edilen, onarılmayan hatta bir daha eskisi gibi güzel olmayacak o yol gibidir.
metruklar ne kadar yaşayabilirse ben de metruk sonrası o kadar yaşarım.

sonra “bugün üzülmemek için dünün anlamını sulara saldık”
sonrası da politik şizofren, politik yalnızlık
hep yalnızlık

içten içe büyüyen, süregelen bir tesadüfte karşılaşmak üzere sevgilim...