Köpekler kendini hiç bilmezmiş
Kuyruğundan haberi yokmuş
Neci olduğunu arayıp bulmazmış
İnsan içinde bir yeri yokmuş.
Köpek ne olduğunu bilmezmiş
Dişleri kanlı bize gülmezmiş
Boş uğruna ölür, insan değilmiş
Üstünde insani deri yokmuş.
İtler kurtlar insana dost olmaz
Olsun, yiğitler buna üzülmez
Uslanıncaya dek, yiğitler yılmaz
Kuduzluğun başka türü yokmuş.
Köpekler insana köpek demiş
Köpekliği örtmeye başlamış
Dili havlıyor, ya insan da ne imiş
Geçmişi yalan eseri yokmuş.
Her suçun altında köpek çıkar
Beyni tabakasız çapak çıkar
Her fırsatta öldürüp denemek ister
Vakit aleyhine benzeri yokmuş.
İşe bak, insanlığa it demiş itler
Canında devede kalma bitler
Yiğitler uzay aşar çoğalır geçitler
Olmayan ışığın söneri yokmuş.
İnsanlık ne, şu itlere sorulmaz
İtlerin ısırdığı dirilir de kırılmaz
İnsan ayrı, kurtların içine girilmez
Kör bakar gözde feri yokmuş.
Devrimci korkmaz itle kurttan
Gizli havlıyor ısıracak sırttan
Kamil At, yiğit ölmez bu dertten
İtlerin kurtların fikri yokmuş.
Kayıt Tarihi : 5.3.2007 02:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!