İşçiye Aş/k Ne Hacet Şiiri - Murat Tali

İşçi sınıfından devşirdiğimiz hayat kırıklığımız vardı diye ikmale kalıyorduk aşkta.
Kaç sömestr yürek akıntısı yaşadık kimse bilmez,
elde peşkir, avuçta sımsıkı hasretlikler ile geçiyorduk, bütün işçi sınıflarını.
İşçiye AŞ/k ne hacetti, başında devlet babası var iken.
Zaten sömürü dediğimizde kemirgen bir hayvanın vebalı düşü değil miydi?
atalardan çocuklara yadigar kalan
Sarı sarı liralara dönen hak satıcıları vardı adına sendika denilen
ve sokak sokak sloganları olan

ihmale gelmez çocukluğunu atıp omzuna
pazar yerinde can atıştıran,
menziline dudak büküp hedefini şaşıran
sahurda iman dileyen büyüklerimiz vardı

rüzgardan sakınan saça dolaşan bir martı tüyünü
Melek Cebrail'den hediye sanıp
niyetlerini aşka devşiren kadınlar çoğaltıyordu
veznesinde kendi kaderine sus pus banka memuru

Kimin daha fazla maaş ile zengin olduğunu sorgularken Azrail
Şeytan, araya iki günah daha sıkıştırıp çoğaltıyordu,
üç sevaba beş vakit can teslim eden müdürün sevincini

Sınıfı beş yıldızlı pekiyi ile geçmiş çocuğun gözyaşı dökülüyordu
Babasının yetiştiremediği kırmızı bisikletin selesine
Kaç mesai yapsa o kadar çok geliyordu
su, elektrik, ve yaşamın kapı altından atılan her faturası

Kim bir yağmur damlasını satıp da
Babasının çocuğuna bisiklet almasına yardım eder şu dünyada
Kim ikmale kaldı diye ihmale getirip
alır bir kız çocuğunun gözyaşını sokak ortasında

eksik etek nidaları ile çoğalıyordu
gasp edilen pankartlardaki sözcükler
Hayata dipnot düşüyordu kırmızı renkli fırça
"HAK/lıyız Kazanacağız" diye
Ve
Hak
Susuyoruz diyordu bütün melekleri ile olan bitene
Acaba diyordu
Sura üfleyen İsrafil
Bütün suç
kendisine uyuyan işçinin midir?
Yoksa sınırsız hayat oyununda kendisine bütün yaşama dair senaryo yazma hakkı veren Tanrının mıdır?
Bilinmez...
Hak/ları ikmale kalmış insanlık için yapılabilecek tek şey kalmıştır
Ruhuna El Fatiha..

Ne işçi kalmıştır ne aşk ne de kırmızı bisikleti olan kocaman gülüşlü çocuklar…