İşçi Otobüsü Şiiri - Qeshem Necefzade

Her sabah her erkek karısının yanından
kalkıp işe gider.
Otobüsü kadın kokusu sarar.
Belki de her erkeğin boynunda
Bir çift kadın elleri sürünür,
Sürünür, düşür aşağıya.
Sanki yorgan altında saklanır.
Bir şuna bak, yüzünü de tıraş etmemiş
Sinirinden karısı belki de uyumamış gece.
Yüzünde karısının sinirlerini taşıyor.
Kimse görmesin diye
Sıkılmış bir köşeye.
Belki karısı pişiman,
Durmamıştır yataktan
Ayağını uzadır
Kocasının boş yorganının altına
Orda kalan sıcaktan
Ayağıyla alıp
Kendi yerine götürüyor.
Gözünü kapatıp
Sıcağa sarılır
Kocası gibi.
Otobüste erkekler
Dizlerinin üzerine
Koyup kocaman ellerini.
Bana öyle geliyor ki,
Her erkeğin elleri
Kendi evinin mutfağına benziyor.
Parmak mutfak mobilyası
Baş parmak alt çekmece
Serçe parmak en üst kat.
Her akşam karıları
mutfağın parmak çekmecelerinden
yağ götürür,
tuz götürür,
birisini açır,
birisini kapatır.
Bir parmaktan bir şey alır
Bir parmağa bir şey koyar.
Her erkeğin elleri
kendi evinin mutfağıdır.