İşçi Kardeş Şiiri - Harun Özköse

Her sokakta betonlar arasında
Boğaz yakan kireç kokusunda
Ailesinin kara umudunda
Yaşar gider işçi kardeş

Delerken Şafak karanlığı
Sarhoşlar dağıtırken masaları
Düşleyerek bir araba almayı
Üşür gider işçi kardeş

Buz tutan kış günlerinde
Sırtında göl gibi terle
Bir aşk türküsü dilinde
Sever gider işçi kardeş

Yüksek binaların en ucunda
Asansör boşluğunda
Yerin dibinde maden ocağında
Ölür gider işçi kardeş