Sokaklar kaynıyor buz tutmuş hava
Aç kalmış köpekler saldırır insana
Gece vakti giderken sessizce kadın
Bir kuru ekmekle doyar mı karnın
Her yer sessiz sakin sade çakal sesi
Duyuluyor uzaktan kokuşmuş nefesi
İşçi dediğin köledir ne denirse yapacak
Aç susuz bir yerde kıvrılıp yatacak
Köpeklerin ağzından akarken salyası
Irgatın başından ayrılmaz kahyası
Ne orada ne burada sömürü bitmiyor
Emperyalizmin köpeği başından gitmiyor
Bir elinde anahtar yağlı makine tortusu
Gözlerinden okunuyor işçi kadının uykusu
Beklerken buz gibi karanlığın sisini
Uzaktan duyuyordu köpeklerin sesini
Bir elinde tesbih önünde seccadesi
Sanki ensesinde gezer çakalların nefesi
Karnı aç olsada gözü toktur işçinin
O şükretmesini bilir birazda siz şükredin
Kayıt Tarihi : 16.10.2022 18:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!