İşçi İhsan! Şiiri - Seyfet Bozçalı

Hep sana bağlamıştım bunca umutlarımı,
İnşaat köşesinde örselendi gençliğim.
Hayallerimi yuttu ondandır sessizliğim.
Burada yitirmiştik sevginin anlamını,
Çok küçücük köyümde kalmıştı tüm insanlık.

Bu şehirde kaybettim benden öteye beni.
Pek çok para kazanıp memlekete dönmeyi.
Taş kesmiş hareketsiz kalmıştır insanlığım,
Geçim yorgunluğundan yürümüyor dizlerim,
İnsanların halini hep çaresiz izlerim,

Gurbetin acı izi durur şakaklarımda,
Hep kiracı yaşadım arka sokaklarında.
Her hanede yaşanan yarım kalmış öyküler
Yanık seslerden çıkan öksüz kalmış türküler,

Bir işçi maaşımla beş çocuğu okuttum,
Bu koskoca şehirde sokaktan uzak tuttum.
Hepsi kendi halinde ben kendimi unuttum.
Bir küçücük evinde yaşıyor işçi İhsan...