İşçi Şiiri - Seda Çelik

Her sabah aynı karanlığı yırtmak gibi sen
Sen ve seni sevmek
Bir narı dağıtmadan soymak, soyabilmek sen
Kimse kimsenin yerini dolduramaz
Herkes birbirinin boşluğudur
Mevsimi geçen bir çiçeği
En başta da kendinin
Üstüne bir şeyler alır gider de insan
Sen üstünü alıp kendini bırakırsın geride

Hem geç bir vakitsin sen
Hem erken bir saat
Dünyaya sığmazsın ki sen
Dünya sana dar gelir
Lacivert sana ne yakışır
Morcivert müsterih
Alarmı susturmaya uzanmıştır çoktan kolun
İşçiyim işçisin
İşçi