İşçi Şiiri - Haşim Kalender

Alın terini yer lokmalarından
Kıt kanaat yaşar zorlanır işçi
Patronun tepeden bakmalarından
Eğik başı ile horlanır işçi

Bir sohbet kurulur işçiden, işten
Ekmek çıkarılır demirden, taştan
Her gün yeni hayat sil geri baştan
Bir yağlı tuluma sarlanır işçi

Demir pamuk olur nakış verilir
Ağaç işlenerek melik örülür
Camdan büyütülür uzay görülür
Ayaz karşısında korlanır işçi

Tatil, gezi bilmez geçim yüzünden
Dağ olur ihtiyaç yıllık izinden
Dayanır, dayanmak vardır özünden
Çektiği ardından sırlanır işçi

Çağlayan kesilir dağlar kazılır
Santraller kurar tarih yazılır
Eli taş altında çıkmaz ezilir
Kömürü toz eder kirlenir işçi

Zorun adamıdır yıldırmaz acı
Emeği çalanda olur davacı
Vatanın aşığı ekmek baş tacı
Kolunun gücüyle nurlanır işçi

Geceyi gündüzü ortak ederek
Kaleye harç olur bayrağa direk
Bilir ki millete bir devlet gerek
Geri kalmışlıktan arlanır işçi

Çoğu arar iken aza sevinir
Vaatler çoğalır dinler avunur
Elindeki nasır hakkı savunur
Olsaları sayıp varlanır işçi

Kalendere sıkın derler kuşağı
Haramzade kalın sever döşeği
Ekiyoruz tuttuğunda başağı
Belki toparlanır derlenir işçi

Haşim Kalender