Isba Dedemin Katırı Şiiri - Mustafa Suna

ISBÂ DEDEMİN KATIRI(SARICAKAYA-28.02.2012)

Isbâ Dedemin katırı;
Neyi sararsan götürü..
Kıramaz imiş hatırı;

İki katırlıktır yükü;
Verirler bir katır hakı..

Olmuş milletin bineği,
Kimisi katır sineği;
Sömürürlermiş emeği..

Sömürenler câmide saf;
Dilde; “Isbâ ne kadar saf”!

Isbâ Dedenin Torunu;
Çözer durur kem sorunu..
Yardan uzak hep yarını,

Çarkta oluştu mu maraz;
Def ederken kalır araz.

Hizmet ibadettir diye;
Yükü yüklendi hediye..
Parsasın toplamak niye?

Dava diye hoplayanlar;
Baktım, parsa toplayanlar.

Kimi “katır”, kimi “eşek”;
Dediler ya; derdim deşek;
Uyku görmez bizim döşek..

Yükü ele yüklediler;
Maaş-ücret hakladılar..

“Îmân, dâvâ”; inler masa;
Meğer doldurmakmış kasa..
Vatan, devlet bize tasa..

Politika “Çok söz” demek;
Emeksizce yemek yemek..

Değerler oldu yalama,
Hizmet tarlası keleme,
Ameller şirke beleme..

Helâle karıştı haram;
Tağût koyar oldu kuram..
Sözler ile işler tezat;
Din satılır haraç-mezat;
Hakk’a köle olmuş âzat..

Sözü aklar, işte kara;
Sâfîsi yok; küllü dara..

Katır sinekleri varken;
“Hasbî” diyen hesap yerken;
Menzile ulaşmak erken;

Müfsitleri def edelim,
Muslihleri saf edelim!

İşi “ıslâh”; salâhı yok,
İşi “iflâh”; felâhı yok,
Kullara kul; Allâh’ı yok..

Dallı Mustafa; kararım:
Tek yol; Allâh’a firârım..

Mustafa SUNA
Sarıcakaya İmam-Hatip Lisesi Meslek Dersleri Öğretmeni/ ESK.

,