İşaret Şiiri - Mustafa Ocak

1.
biz bir düşü sevdik
çok
zayıf ihtimalli bir düşü
ve zar attık ona
iki deliydik ve iki deli
bir akıllı etmiyordu daha

ama milyonlarca erkektik
milyonlarca kız
hücresel bir kudurukluktu
yaşadığımız

şimdi nedendir
güzel günler yorgunuyuz
umulan
şarkılarda
ve uyanıklık uykularında
iğreti bir yalan

2.
her şey bittiği gibi bitsin
ne kalmıştır geriye
bütün o dileklerden
sese durmuş siluetlerin
portresini boyayan
bir rüyadan başka

sana zehirli sözcüklerle saldırdım
sense bana sihirli sözcükler yolladın
alt-üst oldum dağıldım
öyleyse kimeydi bu sır
artık kurutulup kazınsındı
bu bakir kir

zehir
soyunmuş bir acıya
teneşir olabilir miydi
aramızdaki boşluğa
tutunamayacağımız belli iken
-elveda

3.
dondu bir zaman sonra
neredeyse tümüyle erimiş nefretin hücreleri
kaskatı bir kalıba kesildi
ve ağır bir gürültüyle
düştü yılların sonsöz belleğine

bitti sanıldı her şey
bitti de koyu bir balgam gibi
anlamsız sesler ver çirkin motiflerle
sökülüp geldi serzeniş
yarı bilinçli sabahların hezeyanlarında
Camus okudum Baudelarie
ve Rimbaud
oysa bir dostun satırları
kalbe düşen en zarif nakışlardı

4.
ve sen
zehirli sözcüklerin ve sihir
bir beklenti daha sundun
süt dişlerini değiştirmeye
hazırlanan bu aşktan

bir işarettir sanki körelen gece
ve geceden sevgi dilenen şehir
neden sonra bir rüya
sabaha anlam getirir

öyleyse bu rüyaya
hazırlıklı uyumak gerekir