İsa Yar Şiirleri - Şair İsa Yar

—hikâye-i yalnızlık
Suskunluğun tenhasında öfkeli bir adamın
Sükûtu çeker sizi, sözü dikkatinizi
Bilinir ki bir yanı uzak ülke, adamın
Bir yaraya dokunur gibi bastığınızdır izi
Bir yalnızlık gibi kuşatırken o sizi…

yar bendedir
âşıkın aradığı o yâr bendedir.

‘meydanında yığınlar gezer, yolların’
hepsinin gittiği diyar bendedir.
tenhada dolaşır nice yalnızlar

Şehre bak dibace.
Bir uğultunun içinde kaybolan insanlar göreceksin.
Sürükledikleri gölgelerinin ardında kalan sahipsiz seslerini duyacaksın.
Makinelerin efendiliğinde ezilen insancıkları ya da şehirden kaçan ruhları göreceksin.
Belki göremeyeceksin.
Şehir kör eder insanı dibace; kör ve sağır.

Yine bir akşam vakti, deniz ufkunda kuşlar
Sanırsın bir tabloda zamanı dondurmuşlar...

Martılar çekilirken, suda yanıyor güneş!
Tutuşan hicranımdır, ruhun azabına eş.
Bu sanki bir yolculuk, gitmek başka âleme;

1 (Hazan)
Ağaçlar yapraklarını döküyor dibace.
Kuşlar kayıtsız uçuyor; rüzgârda hüzün kokusu…
Dalgalar sahile yürürken; kumlar ıslanıyor, ben üşüyorum.
O metruk, eski iskele gibiyim; şimdi en çok martılar anlar beni.
…

Bahar gözlü çocuklar büyüdü yangın gibi
Çok ergen büyüdüler, bizde kaldı çocukluk.
Bir sefer kaldı bizde bitmemiş akın gibi,
Onlar yola koyuldu, bizde kaldı yolculuk
Bahar gözlü çocuklar büyüdü yangın gibi…

bir okyanus derinliği yüreğim,
ırmaklar bende çoğalır,
su bende erer visale.
-ah yitik lale-
içimde birikir yorgun tortular,
korkular bende kalır;

Bembeyaz bir sükûnet her yerde
kar yakışmış dağlara anne.
ve mehtap
güzele ayna, çirkine perde.
sanki, en güzel uykusunda her şey;
beyaz örtüye sarınıp gizlenirken şehir.