Aydınlat gönlünü Şarj et ümitle
Orda artı bir güç, girsin devreye
Gülsün yüzün daim sevgi sevinçle
Yayılsın ümitler, her dem çevreye
Gelip gitmeler azaldı
Yollar, sokaklar boşaldı
Çoluk çocuk ayrı kaldı
Ayırdın bizi Korona
Şöyle bir baktım çevreye
Kimi sevinçten pürneşe
Kimi dalgın düşünceli
Hepsi de aynı gemide
Kimi terler gündüz gece
Gurbette akar gözden yaş
Geldikçe haber sıladan
Ayrı kalmak ne de zormuş
Ayrıyım anne babadan
Bazen çöker acı birden
Şubatın son günü yirmi sekizi,
Ayrıyız burada memleketten biz.
Zaman zaman çöker içe pek acı,
Ayrıyız burada nice dosttan biz.
Günler artık yavaş yavaş uzuyor,
Ey güzel Azerbaycan
Göster ona kendini
Bitsin artık şu yerde
Bitsin şu saldırılar!
Saldırdı Ermenistan
Canlanır baharda her şey
Sürer filiz çıkar yaprak
Koşar meyveye çiçekler
Büyür bitkiler çabucak
Her yıl baharla birlikte
Her yıl eylül ayı içinde,
Hüzün çöker hüzün gönlüme.
Dalar giderim kendimce ben,
Bambaşka, farklı bir âleme!
Bakarım bu günden maziye,
Bugün sen benden çok uzaklardasın
Ben ise üzgün, perişan, kıskıvrak
Bakarım her gün sensiz hep yollara
Belki bir gün çıkıp gelirsin diye
Yakıp da gönlümü gittin buradan
“Ela gözlerini sevdiğim dilber”
O günden bu yana yaşlı hep gözler
Bakarım yollarına üzgün perişan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!