İsa Sendromu Şiiri - Mehmet Faruk Habiboğlu

Muhacir duygularda yitirdim seni
Şimdi kaldırımlarda izin bile yok
Kahpe gecelerdeki çığlığımı
Yıldızlara pervasız serzenişimi
Karanlığa savurduğum küfürleri
Duyan yok beni

Bir inkilap şiddetindeydi gidişin
Birden sarsıldım İsa sendromunda
Kahırlardı bulutlarca başımdaki
Dağ başlarına atamadım kendimi
Yitirdim kendimi sokaklarda
Yitirdiğim gibi seni

Sloganlar kuşandı ki gözlerim
Yumruklarımın kanadığını hissettim
Ağladım utanmadan ağladım
Sadece adındı fısıltılarım
Bir dua niyetiyle başımı eğdim
Dilendim seni

Hafakanlar başımda dönüp durdu
Mecnunu düşününce hak verdim
Ah Leyla olabilseydin diyorum keşke
Bir Kays yüreğidir sol yanımdaki
Paramparça bir sevdaydı
Saçıyordu eteğini

Bir kısır çağın tanığıyım ben
Sevdanın harfleri sözlüklerde artık
Seni yitirdim ki çağ sana müştak
Bir umut öfkesi değilse nedir
Nedir bu kesif gözlerimdeki hıçkırık
İşte ben unutmadım seni

10/2003