Anne kucağında şefkat, secde ile aydınlanmış çehrelerin nurusun
Duyardık sesini, beş yüz sene yaşamış cedlerimizin ruhusun
Bütün İstanbul eskimeyen bestelerini mırıldanmakta
Çağ edalı bir dantel gibi örgülenen laleler açmakta
İstanbul Benim Olalı
Deniz öyle sessiz ki bugün, hiç dalga yok.
Anlaşılan biri küstürmüş onu.
Oysa insanlar denize bakarak umutlanır
Umutlar kırgınsa kalpler nasıl güler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!