Benim için de unut Orhan Veli,
Bugün eve ekmek ve tuz götürmeyi.
Bahar sarhoşluğu tutsun elini,
Düşünme evkaftaki memuriyeti.
Bir gün ruhum bedenden ayrılırsa,
İşte yine bir sonbahar sevgili,
Kışın habercisi,ayrılık mevsimi,
Ölüm gibi soğuk ve kederli geldi,
Yaprağı sararttı, soldurdu beni.
Oysa nasıl tutmuştum ellerini,
Ne kadar dağınık duruyor zihnimde
Kelimeler,kurgular,kuruntular ve sitem
Bir şey söylemeye kalkışsam alelade
Ya da sade bir hayal kurmayı denesem
Bir yığın kavram yumağı daha ziyade
Çırpınışım boşuna,olmuyor işte ne desem
Hanginizin yüzünde var,
Bu şekilsiz kırışıklıklar,
Yahut esrarlı bakışlar.
Belki verir cevabını aynalar,
Alaycı bir gülümseme gibi,
Susarak haykırır suretleri.
Dur çocuk büyüme hemen,
Bırak geçmesin seneler.
Küçük parmaklarınla sayma,
Yaşadığın uzun günleri.
Dur çocuk büyüme hemen,
İki değiliz, biriz biz...
Bir sen varsın, bir de sen.
İki bedene ayrılmış tenimiz,
Sen bensin, ben de sen.
Ne düşünürsem o sensin
Ve neye baksa gözlerim.
Kendi iç çatışmalarından
Ağır yaralı çıkmış bu adam,
Nasıl olur da koşar yeni sevdalara.
Kurşun daha önce giderdi oysa hedefe
Ve vurulurdu koşar adım giden adam.
Sevdiği kadınlar hayatına girmeden çıkmak isterken,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!