İsa Hemiş'e (saflığına dâir)

Hey! gidi hemişlerin isa ‘sı
Sen kalk! gel “el-ücra ‘dan istanbul’lara
Okumak sevdasına,ekmek kargaşasına
Olacak iş’mi? bu!
Giresun,samsun,bartın, istanbul
Ve sükut-u hayâl
Elini sallasan hoca’ya değer,senin neyine
Ne cami’ye namaza,ne ölü’ye mevlid’e gidersin
Ceb’i deliğim!
Öğretmen’likse hak getire,
Paran var mı? malın var mı? makam’ın,,,,,,,,
Çok iyiymiş,saygın,dürüst, sevecenmiş,,,
Geeeç bunları hemiş’im geç!
Neyine senin kitap! larla boğuşmak!
Sen mi? bitireceksin dünya’nın işini!
Aşk varken şiir varken gezip tozmak varken
Sevda’lara doyamadan?
Bir”merdum-i dide’ye zebun olmak”mesela
Doyasıya sevmek sevilmek doyasıya
Ve karışmak çoluk çocuğa
Bir lokma ekmeği paylaşmak hatununla
Başka beklenir ki kahrolası hayattan.
Küçücük hayallerimizden başka.
Varsın sezar’lar yıkılsın,
Brütü’ler kanlı hançerleriyle sinsice pusu atsınlar!
Avlansakta avlayanlar utansın!
Hayat böyle işte hemiş’im
Avlayanlar ve avlananlar
Alem’in keyfi yerindeymiş! tuzu kuruymuş! bizim ki yaş !
Varsın olsun!
Ego’izmin zirvesindekiler sürdürsünler tırmanışlarını,
Biz beri’yiz “hafazanallah”!
Kara kaplı açıldığında! herkes susacak!
Kanlı gözlerden eser kalmayacak’
Herkes yerini alacak birer birer
Sezar’lar,brütüs’ler…………