İs-tan-bul Şiiri - İlyas Kırlı

istanbul ekiyorum tarlalarına gözlerimin
başak başak gözetiyorum boğazını,
hisarda mermer direkli fetih izlerimin
roma çığlığına sille vurur görüyorum
asırlarsa yummuş ağzını...
is-tan-bul!
yıldırımları süzen kara dantelin
ayasofya minarelerinde şule alır
sultanahmette secde ederken bulutların
duaya açılır topkapıda zekeriya kının

is kalan yerlerinde, ten çeker budaklarını
mazi mevta taşında,biz bulanık bekçileriniz
fatih gemilerine emri verdi de bükmeden dudaklarını
karadan gemi,kan gölünden şehit yürüdü
daha ölmedi kürekçileriniz

tan düştümü kız kulesinin eteklerine
kızıl gerdanlığını ben takarım sana istanbul
zabtım dergahına,zabtım yedi tepelerine
boğazına şalgam döker sessizce yürürüm istanbul

türkü bindirdiğim metropol şehrin kiremitli çatılarına
bağdaş kuruverdim,
göğe bakar minareleri, kubbeli dualarımla
istanbul sana Ege'de,Marmara'da köprü kuruverdim

biçtiğim evlilikler,kosa zahmetiyle hisar sancaktarlığında
tan! seni batırdım diplerine istanbulun,
ey berduş yanı dipsiz kayalıklar! bizanslı değilsin
mey dökseler şakağımdan/dalga benim, hadi siz kaybolun

üsküdara serdim, evrenden kartal bakışlarımı
kanat vurdum beyoğlunda,pençem taksimin sığ yerlerinde,
ey istanbul! sana şair oldum,sana kırık bir kalem
kaç satırda boğduysam saydamlığnı/bu şeherin serlerinde
bir infaza vacip kıl serrimi....

kaç kafiyede ezber tututulur mimarine/kaç ayasofya
düşün; kaç fethi göze almış koca imparatorlar/kaç padişah,
bir işaret, bir sulh fetret devrinden ahir/son rasül
fatih sarıldı kefene,hadis ilmini kuşanarak/oldu şimdi nesli şah

devri elzem,bulutlara selam çakan binalar/gayri elzem
Eyüp'te tenim kurur,dilim mırıltılı/herhal mirasımdan
şehri-yar toprağına ayak değse/istanbul aleme zemzem
başka ele diyar kılmam,ben İstanbul'um/İstanbul sana hırsımdan