İs Tan Bul Şiiri - Ercan Demirci

Sen, çocukken yüreğime doldurduğum şehir
Balonlarıma üflediğim soylu kent.
Hangi ağızdan çıkarsa çıksın senin adın
Hangi sokağını çiğnerse çiğnesin en çirkef kadın
Asla bozulmaz İstanbul ne rengin ne kokun ne tadın

Müjdeli şehrim, mukaddes hazların sahibi
Mekke’m, Kudüs’üm, rüya şehrim İstanbul
En çok da adını sevdim İstanbul senin
Seni görmeden sana yüklenen bütün anlamlar eksik
Ve bütün hayaller yarım, bölük pörçük, kırık dökük

Ayasofya bir kalp ağrısı, bir hicran yarası sende
Hüzün yakışmaz ve hüzün yapışmaz yakamoz parıltılı yüzüne

“Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul”
Peçesini aralamış bir kadın gibiydi Sarayburnu
Boğazın mavi suları gözlerinde dalgalanan bir kadın

En çok da adını sevdim İstanbul senin
Annemin adını söyler gibi söyledim adını
Yıllar sonra karşılaşılan eski bir sevgili gibisin
Cenneti düşlerken sen gelirsin aklıma ve adını sayıklarım
Sıratı geçer gibi geçerim ikizlerinden
Ve nikahsız geçer hareminden bütün bir Anadolu

“Bu şehr-i Stanbul ki bi misl-ü bahadır”
Çöl yorgunu kervanlara hayat veren vahadır
Dolgun bir adın var İstanbul, büyülü ve nağmeli
Vakur bir aslan gibi kükreyen üç heceli
Paris’in kavalyesi, bir Bizans şövalyesi,
Avrasya’nın kolyesi İstanbul

“İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı”
Süleymaniye’den yükselen sesle ürperiyorum
Taş kesiliyorum,
Ellerine bırakıyorum kendimi Sinan’ın
Köy’lerinde geziniyor, Kapı’larını açıyorum
Taş’larına yüz sürüyor, Ada’larına türküler söylüyor
Paşa’larına selam duruyorum

En çok da adını sevdim İstanbul senin
Kız Kulesi Karacaahmet kadar yaslı
Ne zalim sevgililer sakladın koynunda İstanbul
Beyoğlu’nda göz süzen dilberlerin vardı
Simitçi çocukların mutsuz yüzlerle gezen

Tarihin var çağları doludizgin aşıp gelen
Talihin var bin dört yüz elli üçte değişen ve gülen
Hüznün var bolca ve ağlamaklı bir çehren
Yalıların ve köşklerin uzak tebessümler gönderseler de
Varoşların sıcak kahkahalarla kucaklasalar da beni
Seni sevmemek ne mümkün böyle bir adın varken
İs-tan-bul destan destan okunursun Anadolu’da
Hayallerde büyürsün, eşlik edersin umutlara

Annemin adını söyler gibi söylerim adını
Sen çocukken yüreğime doldurduğum şehir
Balonlarıma üflediğim soylu kent
Sen İstanbul.