İşsiz Adam Şiiri - Necati Atilla Soykan

Bankın üzerinde dalgın gözleriyle
Yüzünü dayayıp yaşamak denilen şeye
Sevinci eksildikçe çoğalır geceleri
Susarak yutkunur gurbet nefesiyle.

Bir gök var birde sen, yalnızlık denilen
Dağıtır tüm sesleri yırtık ökçen
Örselenir her sabah gazete sayfaları
Sen düşerken kalkıyormuş ülken.

Taşımıyor evler seni eskisi gibi
Kimseler sormaz kapıların sessizliğini
Yağmur alınmış, güneş küsmüş kime ne
Unuturmuş bir dost bir dostun elini..

Yarım kalmış dallarda güz şarkıları
Eve boş giden babadır taştan çığlık
Yaşına yüklenmiş tüm ölülerin ağıtları
Hangi bahçeye baksa sanki bataklık...