Tadı tuzu yoktur paranın pulun,
Akıbet ölmekse yaşayan kulun…
Sonu çıkmaz sokak gittiğin yolun.
Ecel şerbetini henüz içmeden,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
Dünya insan için üç günlük pazar,
Köşkün, sarayların olsa ne yazar;
İki ırgat gelip kabrini kazar!
Kan çekilip beden yere göçmeden,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
Müminin dünyası sabr-u emektir.
Ahmakların işi her dem yemektir.
Allah’ı bilmemek yar ne demektir?
Henüz daha fırsat elden kaçmadan,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
Burası bir handır eğlenmek olmaz.
Gelene geçene bağlanmak olmaz.
Mal için mülk için söğlenmek olmaz.
Gözdeki perdeyi Hüda açmadan,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
İnsana verilen çok az bir zaman.
Kıymet bilmeyenin hali pek yaman.
Seni kurtaracak, içten bir iman.
Zaman gelip o can tenden uçmadan,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
Gün gelir şu ömrün sükuta varır.
İnsan olan elbet ölümü görür!
Son pişmanlık kime, ne fayda verir?
Cehennem açılıp narın saçmadan,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
Tadı tuzu yoktur paranın pulun,
Akıbet ölmekse yaşayan kulun…
Sonu çıkmaz sokak gittiğin yolun.
Ecel şerbetini henüz içmeden,
Kendine gel sen iş işten geçmeden.
Kaan YILDIZ
(2.4.2020)
Kayıt Tarihi : 2.4.2020 14:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!