İş İlanı Şiiri - Halis Babat

nerde bir iş ilanı görsem,
ansızın bir umut belirir içimde.
dört nala vermiş yabani atlar gibi,
koşar adımlarla yanaşırım.
bir saniye geç kalsam yitiririm sanki,
bir saniye önce gitsem,
bir iş sahibi olurum belki.
yani,
her şey,
birilerinden bir saniye önce gitmek için,
her şey hayat yarışından birilerini geçmek için

ve ben bilirim,
ben birilerinden önce gitsem,
birilerinin umudunu alırım,
birileri benden önce gitse,
umudumdan olurum.
ya önce gidip umutlanırım,
ya sonra gidip umutsuzluğa kapılırım.
her şey umutlu olmak için.

hani insan,
bir heyecan kıyısında,
matem ağaçları gibi savrulup,
rüzgarların çığlığında yapraklarını döker ya,
hani insanın,
umutlarından bir kuş kanatlanıp,
avcıların kurşunlarıyla vurulur ya.
işte böyledir işsizlik:
an be an umut ölümünü yaşarsın.
ta ki ölene dek yaşayan ölüsün.

nerde bir iş ilanı görsem,
ansızın bir heyecana kapılırım.
koşarım koşarım koşarım.
belki işçi olurum diye.
koşarım koşarım, daha hızlı koşarım,
soranlara çalışıyorum diyebilmek için,
ama birileri hep,
benden bir adım önde koşar
ve ben yine işsiz kalırım
yenilmiş pehlivanlar gibi,
boynu bükük eve dönerim.

ne elimdeki diplomam,
ne de öğretmenliğe hazır zihnim,
ne geçmişim, ne ilmim
yetmiyor bir yere girebilmek için,
yetmiyor ben işçiyim diyebilmek için.

NERDE BİR İŞ İLANI GÖRSEM,
BOŞ BİR UMUDA KAPILIRIM.
SANKİ O İŞE,
BEN GİRECEKMİŞİM GİBİ HEYECANLANIRIM
KIZIYORUM BAZEN KENDİME BU BOŞ UMUDUM İÇİN