öfkemi uyandırmaya çalışıyorum bu günlerde
ekmegimi elimden alanlara karşı
yıllarca suskunluga vurdugum öfkemi
her aldıgım darbede dahada sinmiş olan öfkemi
o nasıl bir korkuki
yıllardır uyur pasif sevimsiz bir renkde kala kalmış
önümde vurulup düşenleri vurdumduymazlıgım almış başını gitmiş
görmemişim yada görmek istememişim
hey gidi ben heyyy
hani nerde o devrimci ruhum denizlerden miras aldıgım
pasifize edilmiş yok edilmiş
olmuşuz masa başı devrimcisi
igneyi degil çuvaldızı batırıyorum önce kendime uyannnnnnn
sana verilen mirası dev ral
kurtul içindeki dışındaki esaretden
kendin için halkın için kalkkkk uyan be uyan
sokaklara çıkma vakditir şimdi
at üstünden ölü topragını karış alanlara haykır sloganlarını
iş için
ekmek için
özgürlük için
fatoş salman
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta