İş Değil Benimkisi Şiiri - Funda Kocaevli

İş Değil Benimkisi

Bak, buradayım
Tam karşında
Bir elimde
Tutunamamış çocukluğum
Diğer elimde
Gözlerine hüzün konuşlanmış kadınlığım

Pek çok fotoğraf bıraktım ardımda
Pek çok da isim
Sokakları tarasalar
Pek çok izini bulurlar anılarımın

Şimdilerde kendi halimdeyim
Bakmıyorum pencereden
Hatta konuşmuyorum karşı komşuyla bile
Öyle sessiz
Öyle ıssız işte!

Daha daha nasıl mıyım?
Bilmem!
Sanki dışarıda fena bir fırtına var
Sanki 14 yaşımdayım yine
Uçsuz bucaksız bir şehirde
Kaybolmadım henüz
Korkmak ve korkmamak ayrımında
Bir yerlerdeyim işte!

Sen nerden bileceksin ki!
İş değil benimkisi.
14 yaş öncesinde çocuktum
Sonrasında büyük!
Öncesinde şarkıları eksizsiz söylerdim
Sen onu da bilmiyorsun sahi!
Sesim de güzeldir benim.
Sonrasında ise,
Şarkıları kesip, birkaç cümleyi
Ezberime almayı öğrendim.
Biraz daha büyüdüm
Aslında yaşlanmış da olabilirim
Sonra şarkı sözlerini
Silmeyi öğrendim.
Müziği ruhuma sızdırdım gizli saklı
Parmak uçlarıma akıttım notaları

Öyle sessiz
Öyle ıssız gecelerde
Kendi cümlelerim doğdu
Kendimden bahsetmedim ama hiç
Herkesi,
Hepimizi anlattım.
Tek bir hayat vardı!
Hepimiz aynı perdeyi oynuyorduk…
Başı sonu benzemiyordu masalların ama
Tadı aynıydı aşkın, ayrılığın ve hayatın.
Gözler ve gülümseyişler başkaydı sadece.
Kimi esip geçti,
Kimi aktı, yerleşti!