İş Başa Düştü Şiiri - Saim Ergül

İnsan olmayı öğrendiğim an
El sıkıştım Tanrı'm la
Tüm zorlukları hediye etti
Olsun baş ederim dedim.

-Ya gücün tükenirse dedi,
Çok emindi gülümsedi
-Sığınmayı öğrenirim,
Kim var ki senden daha güçlü

- Zalimler, zorbalar korkutmaz mı seni,
ya katiller...
Ya dostlarını düşman edersem dedi

-Yeni dostlar da edindirmez misin peki
Hep zalimler, zorbalar, kötüler mi?
Kazanır yani...
-Bir bilmecedir hayat çözeceksin dedi
-Peki her gece dua etsem dedim
-Bak orası kader kısmet dedi...

Bir ara sustuk, susuştuk,
Herşey çok gerçekti...
Sanki sessizlik kaplamıştı tüm Evreni
Gürültüler gitmiş,
kirlilikler bitmişti
Ne savaş çığlıkları kulağım da
Ne de teknolojinin ışıkları gözlerimde
Bir sessiz huzur kaplamıştı,
Dünya denilen gezegeni

Ve çekince elini, ellerimden Tanrı
İki kıtanın tam ortasına düştüm
Ne kadar uzak kalsada ocakları
Beynimi yedi Afrika'nın aç çocukları,

Petrole bulandı yanı başımda
Iraklının toplu mezarlarında ki kanı
Ateşten di gökyüzü ve Bağdat bombalandı...

Nesiller yalan söyledi bir birilerine,
Yalancı nesiller yetişti...
Kabileler, ırklar gelişti
Yanlıştı çok yanlış Irkçılık oluştu.

Mermi icat oldu
İnsan canı ucuzlaştı
Herkes kendi çapın da biraz
Tanrı'laştı...

Sabır inceldi, ipler koptu
Herkes hesabını en kısa yoldan gördü...

Akıl, fikir, sevgi, merhamet... verdi Tanrı
Güzellikler sundu, Tabiat' ı oluşturdu
Yine de İnsanoğlu, Lanetledi kendini...

Korktu sonra...
tahtadan,çelikten, zırhlar ördü
Hem doğuda hem batıda
Depremler oldu...
Yer yerinden oynadı
Tozla buz oldu insanlığın duvarları
Bir damla Tusunamiydi Evren'in gözyaşları...
ve insanlar yeniden kucaklaştı
Henüz üç gün geçmeden uzaklaştı
Aşkın ömrü bile 3 yıldan, aylara düştü...

Bom-boş Üniversiteler gelişti
Eğitim kimi insanı rezilleştirdi
Unutuldu asıl eserler
Birileri kendi eğrisini
Sanat sandı...

Bak bozuldu insanlık Tanrım
Biraz şikayet etsem dedim
O' da benden uzaklaştı...

Sanırım iş başa düştü...

18.02.2012 —