Is Şiiri - Fikret Yıldırım

ıs’sız gecelerimin ıs’ı
kimsesizlik kutbumun ısısı sen
ıstıraplı sevdamın ince sızısı
kurumuş gülümün aynası

sensin hiç emzirilmemişin yası
verilmemiş umut
tadılmamış mutluluk
sensin hiç koklanmamış soluk

giderken gördüğüm sen –gelendeki
öptüğüm gelecek –ellerindeki
ben bile anlatamazken sevgimi
seni –bendeki

ıs’ı günlerimin sen
hırsızı anlarımın
yokluğunda üşüdüğüm
gözlerinde ıs’sızlığım

ne duruyorsun orada öyle
haydi gel
öksüzlük yağmurunda ıslanalım