İrtihal Şiiri - Merve Ceylan

Anlamlarını sözlüklerden araştırdığın kelimelerden değilim ben,
Mecaz anlamlarım, çoğul şahıslarım yok.
Kalbim bile günde iki kez senle atmayarak doğruyu gösteriyor artık,
Unutulmuşluğun aksine uyutulmuşluk yakıyor canımı.

Hatmettiğim tüm duyguların Tanrı katında son bulması ne kadar da kötü!
Aşkla bezenmiş hücrelerim, şimdi kanlı heykeller dikiyor mahremiyetime.
Sanma ki, sebepsiz kaybettim benliğimi, sanma ki üzüldüm,
Sadece belediye kaçtı içime, ondan yıkık tüm kentlerim.

Ağlak yerlerde büyüttü annem beni, evvelce.
Kehribar kokusuyla dövdü, bir ninni gibi sövdü bebekliğimi.
Babasını kaybeden her çocuk gibi sonum p'iç güveyliğiydi,
-Tanrı affetsin! - Küfürler yağdırdım koynuma giren her fahişeye.

Kifayetsiz suretler biriktirdim,
Kıyafetsiz gezdirdim her birini aklımın odalarında,
Çıplaklık en çok ihanete yakıştı,
S.ktirip gitti onca aşk sanrısının yanında.

Kahramanlıkla eğittiğim bütün yalnızlıklarım,
Birçok kadının karnında büyüyor şimdi.
Biliyorum, birgün bir bebeğim olacak ve adını 'irtihal' koyacak pişmanlıklarım.
Ve ben, elimdeki sigarayla büyüteceğim O'nu,
Dumanıyla kucaklayacağım O'ndan gelen her mutlu sonu.

15sekiz10 | 22:00
MerveCeylan.

irtihal: ölüm