İrtica Avcısı Şiiri - Halis Karadeniz

Dava etmiş birileri, bir irtica erini,
Atmışlar zindana, bağlayarak gözlerini,
Sormuşlar;
Yorma bizi, yoksa yüzeriz derini,
Söylemessen silâhların yerini.
İrtica avcısı, açmış ağzını yummuş gözünü,
Öğrenmek istiyormuş, irticanın özünü.
Nedir bu kıyafet?
Kökten dinci yobaz,
Bütün isimleri ver,
Sakın yapma naz.
Falaka, açlık, hücre cezası,
Ama, çıkmıyor irtica erinin sedası.
Günlerce süren sorgu.
Getirdi suçluyu(!) insafa,
Karar verdi anlatmaya,
Hem de, sayfa sayfa.
Avcının yüzünde güller açtı,
Nemli, sıvasız duvarlara gülücükler saçtı.
İrtica eri;
Kesin sayı bilemem ama, bir milyarı aştık,
Şeytana satılmışlarla savaştık.
Avcı; bağırarak kesti sözünü,
Gerçeklerden bahset,
Yoksa, patlatırım gözünü.
Silâhlar, silâhlar nerde, onu söyle,
Hikâyeyi geç, olmuyor böyle.
İrtica eri;
Bekle anlatacağım, kesme sözümü,
Önce çözün ellerimi, açın gözümü.
İşkence sırası bende, işinize gelirse,
Umurumda değil, savcı delirse.
Altıbin altıyüzü geçen nur bombası,
Her evde bulunur,
Hem de alâsı.
Küçük silahlar, doksan dokuz mermili,
Atışa hazırdır, ölçülemez menzili.
İrtica bir bomba ise, hammaddesi bizleriz,
Bir misvakla, otuziki kişiyi temizleriz.
Bu yolda ölürsek şehit, kalırsak gazi,
Sizin için de derler;
B.. yolunda gitti Niyazi.
Bize öncülük eder, Yüce Peygamber,
Komutanımız O dur, bizler arkasında er.
Uçan seccadem, yakalanmaz radara,
Onunla oldukça, asla düşmeyiz dara.
Dua büyük silâhımız, atomlarınıza bedel,
Kimse alamaz canımızı, gelmeden ecel.
Kıtalar arası füzelerimiz var, semaya yükselen,
İyi nişancı hafızlarımız var, kalpleri delen,
Ayrıntı bilgi isterseniz;
Buyrun gidelim merkeze,
Gizlimiz yok, her şey meydanda,
Karagâhlar açıktır herkeze.
İrtica avcısı dayanamadı,
Kes! Diye bağırdı,
Kapıdaki nöbetçileri çağırdı.
Alın bu deliyi, kapatın zindana,
Safsatalardan bahsediyor bana.
Akıl hastahanesine, yarın sevki yapılsın,
Bu dava da, ötekiler gibi kapatılsın....
09.11.97