İrşat Çavuş Şiiri - Nursal Arkadaş

İrşat Çavuş

O gün O da gelmişti Bilbilan yaylasına
Kısa boyluydu ve çevikti
Atlılardan ve arabalardan çabuk gelmişti;
O köhne
Yayladan bozma kahvenin
Tam demlenmemiş çayından içen
İlk O olurdu her Pazar…

Ben de gördüm göz gözü görmez sis içinde
İrşat Çavuş’un kaçak tütünden
Sigara sardığını
-kolcular gibi…
Ve tekmeyi yediğini
Kötü el yazısıyla yazılan ceza tutanağını …

Elbet alırdı İrşat Çavuş’ta
Afilli kutusunda bembeyaz
Sarı izmaritli ve yırtmaya kıyamazsın jelatiniyle
Bir nefeste yarısını ciğerlerine çekebileceği
Canım sigarayı
-parası olsa-..
Evinin arkasında
Mısır tarlasının evlek boylarında
Kaçak ektiği…
Ellerini ve bıyığını kök boyası gibi sarıya boyamış
Acı …
Ve ciğere ilk değen nefeste
İnsanı öksürüğe boğan
Kalın kağıda sardığı
Tütünün yerine –
Sanki doğuştan şapkalıydı İrşat Çavuş.
Hep 50 yaşında olmuştu sanki
güldüğünde ağzının
Sol yanından parıldayan altın dişiyle doğmuştu sanki…
Hep sakallıydı
Küçük ve çizgili yüzünde
Az önce adamakıllı gülmüş de
yarım bir iz kalmış gibiydi.
Kabaydı sesi..
Baldırının alt yanında
Eliyle arasıra oğuşturduğu
Tekme acısı yeniydi
Ağzındaki okkalı küfür gibi
Uzaklaştıkça pazardan daha da büyüyen
Ve bir hınçla sonsuz ovaya saplanan

Nursal Arkadaş