İrrasyonel Şiiri - Efe Can Doğan

Doğumumdan süregelen bu
Açlığı doymaz ruhumun
Zifiri karanlığın alacağı var, alsın
Hep yarını bekledik bu ona ihanetti belki
Saflığı bir kalbin ve hüzne boğuluşu
Düşünmeden geçmek zor olurdu
Kanatları olan bir melektim ilk yeryüzüne düştüğümde
Kanatlarımda ki Tüyleri yitirdim irrasyonel acılarla
Atıfta bulundum anlaşılması güç bakışlara
Köşeye çekildim, susmak kâfiydi
Bu yalnızlığım; benim yüzümden mi sanıyorsun
Her gömlek bir beden büyük gelir
Omurgamı kaybettiğimi anladım Sonbahar geldiğinde
Hiç aramadım bulamam diye.