İronik Bir Ayrılık Meselesi

Bordo şarabın deminde öptüm dudaklarından. Sana göre aylardan Eylül'dü, bana göre bağbozumu.
Kuzgun kuzgun sokulurken uykusuz cümlelerinin kapısına, puhuların vardıyasına açılıyordu kapılar. Sana göre geceydi, bana göre tek hece.
Ruhumun şenşakrak odalarına yaktığım bir ikı mum aydınlığında bir iki haz hecesi, bir iki tutku kelimesi, bir iki aşk cümlesi birike birike Eylül'ün günlüğüne yerleşiyorlardı. Sana göre sıradan bir romantizmdi, bana göre dehşetli bir ihtiras.
Ayın aydınlık yüzünü mesken edinmiş bir iki nota, bir iki kadeh, bir iki fasıl birike birike ayrılığın güncesine yerleşiyorlardı. Sana göre mevsimlerden ayrılıktı, bana göre son bahar.
Artık bir ayrılığa daha yer yok yüreğimde Eylül geliyor nasıl olsa. Öyle beylik laflar etmeye de gerek yok, Eylül bu, adamı tam orta yerınden ikiye ayrırır.