' Sev beni ' diye bağırırken
dört yapraklı bir yoncaydım ben
doğuştan şansım, kendimden...
yanımdan tanklar geçti
zelzeleler toprağımda gerinirken
bir demir asadan öğrendim büyümeyi
ezilmeden....
marangozluğu kasaplar
terziliği hamallar
sevgiyi bir CELLAT öğretti
ders vermeden....
bir zalim sesimi kesti de
dut yaprakları yedirdiler
konuşabilmem için yeniden! ....
şimdi yeşilime değer bir el
ırmaktan gece su çalar gibi
serin ve tehlikeli...
yapraklarım taşan sevgine kanar
tankları bile düşünmeden....
24.08.2003
pazar
(11:30)
Kayıt Tarihi : 6.9.2003 16:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (9)