seni kalp sızımın orta
yerinde bırakıyorum,
kendimi yalnızlıgın
intiharına cıkarıyorum...
gozlerim seni gordu;
ama kalbindeki yarayı goremedi
kalbin coktan terketmiş seni;
deşilirken
sızıların...bir başka
umudu dalındayken kırmışsın...!
guneş ayaklarımda dolanıyordu,
ellerini istediğimde
ellerin bir kaktusun yapraklarına dokunmuş
nerden bilirdimki;
ve sevdana cıkmaya
ramak kalmışken
anlamsız bir hiçliğin içinde
kalakaldım...?
...
yuzgecim bir telefon mesajında
pervaneye takıldı...! nerden bilirdimki;
akdenizi aşıp atlas okyonusunda
nazımın sevdasına
birdamla sevgi adına cıktıgımı...!
...
kabalıga gocunmayan
resimlerde çakarım ben
hayat ilmiğine...
yeterki başkalarının gozunde
tomurcukta başlamayan aşka nasihat kalsın.
.
ırmak mı?
kurumuş
elinde kavrulmuş bir hikaye
ve orta yerinde umudu ertelenmiş
bıcak yarası
...
beni gözlerinde
astıgından beri;
şiirden balıga cıktım.
...
birde
pir sultanın diyarında
kızıl bir şarabın içinde
isyanım tutuştu
08/07/2003 istanbul
Ahmet ŞenkabakKayıt Tarihi : 8.7.2003 20:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!