Irmaklar hep yalnız akardı

Solgun anılardı
Rengi bambaşka diyarlardı
Ne gökyüzü gökyüzüne
Ne yeryüzü yeryüzüne
Benziyordu
Belki birazcık
Benzetiliyordu

Bir garip yeşildi
Küçük volkanların kustuğu
Beynimde
Gri Bulutlar vardı
Dokunsalar
Yağacaklardı

Irmaklar hep yalnız akardı
Bense yağmura camlardan bakardım
Demini çoktan almış çayım
İçtikçe uykusuzluğa
Sözde bahanem olurdu
Çakmaklardı hediyelerim
Ömrümde sigara içmemiştim
Bahardı başımı döndüren
Hayatta kıştan başka mevsim tanımazdım
Yeni gelen baharla
Az önce tanıştırıldım
Konuştukça yeni gelen mevsimle
Nedense bir garip tanıdık geldi
Sonradan öğrendim
Kendi yağmurlarımda
Islanmayı
Eritemediğim duygularımı
Islatmayı
Tüm baharlar benim için
Islatırdı dünyayı
Toplanırdı damlalar
Akarlardı bir yerlere
Ama
Irmaklar hep yalnız akardı

Düşünmek
Zorunda olmadığım
Anlarım
Savunulmadan geçen tek bir günüm
Ve bir sinema
Sinemada uzun bir film
Filmin sonu
Benim sonum olsun