Irmak Kenarının Çınarları

Yıllarım hep o taburede tükendi
Elimdeki şişe bira ve param orada bitti
Bir de işten atıldım
Ne zamanım ne de ömrüm yolcu etti beni.

Yuvarlandı ayağımın dibine bir yumuk çocuk ağladı
Anılarım sanki geçmişimden geleceğe bir bir hesap aldı
Öderken diyetimi ruhum soldu bedenimde çürüdü
Bir de terk ettin içimi hüzün kapladı.

Kimi sabah şafak ve ay kavga ederdi
Diretirdi ay sabah olmasın derdi
Yırtık resmin, hani gece çekilmiştik o bende kaldı
Gözümden yaşlar ıslattı ayı,bir anda sulugöz yapıverdi.

Hüznüm patladı ne Hiroşima ne de depreme
Teslim bayrakları aciz kullara devleşme
Sitem dolu mermilerdeki kinayeler
Sanki bir kara mizah, sanki kabuslardaki kişileşme.

Kimlik arayışında yoldaşlar bir bir sırada
Çamur kuyusunda maskeler, kimi şair kimi molla
Sezerek bu sadece gözler dosdoğru söyler
Umut gördüm, zener açtım, duygularını bana postala.

Irmak kenarlarının çınarları
Bir gün gelir şairlerin mezarları olurlar
Hakan' ın bedeni çınarın gölgesinde yatacak
Ne o kalacak baki ne de bizim şair Baki.

kizilentari