Elimde kağıt kalem
Ne yazacağımı bilmem
İlham perim yok ortalıkta
Nerelerde acaba
Birisini tanımadan konuşma
Yanılırsın sonrasında
Karşıdaki üzülürse şaşma
Bir daha peşin hüküm yaratma
Çıkmaz sokaktır yaşam
Kurtuluş bulamazsın
Neye fayda ki koşsam
Bir çıkış yok
Caddeler insan dolu
Sistemimiz ezberci bir anlayışta
Hep mahkum olduk çalışmaya
Gençliğimiz gidiyor yıllarca
Sonra eğitim de bitiyor bizim yaş da
Gelişecek ruhumuz sanata yol yapılınca
Herşey bir uyum içerisinde
Yaz başlar kış bitince
Bir fidan dökülünce
Dal verir binlerce
Geceler Boyu ağlıyordum
Peki neden üzülüyordum
İnan kırıktı kalbim
Gecelerce şahitlerim
Seviyorum ama söyleyemiyorum
Eşitlik denince akla
Herkes aynı konumda
Irk renk ayrımı yapma
Huzurlu yaşayalım dünyada
Bakışları çok anlamlı
Bilmiyorum belki de
Beni ona karşı çeken bir şey vardı
Bir kere güldü mü
Günüm yeniden doğardı
Bi de o samimiyeti yok mu
Sevgi bir çerçevedir
İçindeki acaba kimin resmidir
Cevabı çok basittir
İyi olan biridir
Maalesef adalet bu
Eskiden çok doğruydu
Karşı çıkan yoktu
Şimdi ise çoktu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!