Irmağın Kızı Şiiri - Mustafa Ayvalı

Dalıp gitmelerim dağ oldu artık,
Anlarım yanarken ırmağın kızı.
Erguvan arzular çığ oldu artık,
Mevsim kış sunarken ırmağın kızı.

Baştan sona oku; Mektup özümden.
İsyanım kadere, anla yazımdan.
Kâğıda kan düşmüş kara gözümden,
Yüreğim kanarken ırmağın kızı.

Firari aklıma sensin mekânım.
Öpüp kokladığım iffetli anım.
Üç ihlâs okuyor ten de sol yanım,
Yüce Râb sınarken ırmağın kızı.

Çıkagelmiştin ya! O gün ezelden.
Bir kulübem vardı düşten, gâzelden.
Şimdi seyyah aklım gelmez yâd elden
Her dem-i anarken ırmağın kızı.

Meskenim dağları duman bürümüş,
Siste geçit bulmak ne de zor imiş!
Gün gelir de ölmek, ölmek var imiş!
Çağlayan pınarken ırmağın kızı

Eşkıya geceler vurunca gemi,
Tuz gölü sinemde yüzer mi gemi?
Ürkek ışıklara düşen gölgemi,
Son yuvam sanırken ırmağın kızı

Düşler tarlasına kargalar dolmuş
Biçare rençperim kışta yok olmuş.
Bir dâneye muhtaç sokakta kalmış,
Kuş gibi donarken ırmağın kızı.

Çerâğ yakıyorum günle yarışan,
Ara sıra gözyaşıma karışan,
Ayrılığın rüzgârıyla vuruşan,
Umutlar sönerken ırmağın kızı

Mayıs–2008
Amasya

Karlı Dağların Mor Menekşesi isimli şiir kitabımdan...