Dur be ey, yeryüzünün büyük belası!
Şu insanın insandan üstün neresi?
Yarım kaldı, hep iyilerin hevesi.
Sen dostlarınla, zulüm müsün ırkçılık?
Sen bir gün Bosna’dasın bir gün Irak’ta.
Hep yanımızdasın olmazsın ırakta.
Sevsin insanlar birbirini bırak da.
Sen dostlarınla çile misin ırkçılık?
Milyonlarca insanı, hep sen öldürdün.
Çoğunu ağlattın, azını güldürdün.
Nice ocakları kül ettin, söndürdün.
Sen dostlarınla bela mısın ırkçılık?
Asırlardır insanları sen katlettin.
Çıkara dayalı bütün adaletin,
Zerre kadar yok acıma merhametin.
Sen dostlarınla bela mısın ırkçılık?
Senin ismin var, her gözyaşında kanda.
Gururun var, her tankta, tüfekte, topta…
Canı çıkıyor hep, kim kalırsa altta.
Sen dostlarınla katil misin ırkçılık?
Hiç yoktur senin acımakla, insafın,
Sen çıkarsın altından, her kalkan taşın.
Her ülkede kolların, her yerde başın.
Sen dostlarınla ejder misin ırkçılık.
Asya’yı Avrupa’yı mı kırdırmadın?
Milyonları toprağa mı doldurmadın?
Hala da hırçınsın, hiç akıllanmadın.
Sen dostlarınla deli misin ırkçılık?
Mezar ettin Amerika, Afrika’yı,
Avustralya ile Antartikayı,
Bırak artık bu eski, yanlış kafayı,
Sen dostlarınla manyak mısın ırkçılık?
Binlerce insan ölürken, seyrettin.
Kadehler tokuşturup da keyif ettin.
Şimdi de gözünü, Çeçenlere diktin.
Sen dostlarınla savaş mısın ırkçılık?
Can alanı, kahraman ilan edersin.
Topu, tüfeği omuzlayıp gidersin.
Barış barış diye, sen hep katledesin.
Sen dostlarınla düzen misin ırkçılık?
Savaşı da barışı da yalan yaptın.
Başka bir mahluka bir şeye mi taptın?
Hep kötülüğe çalışır fikrin aklın,
Sen dostlarınla şeytan mısın ırkçılık?
İnsan insandan farklı mı olur imiş?
Bak o Mevlana “ne olursan gel” demiş.
Senin yüzünden kullar, aklını yemiş.
Sen dostlarınla vampir misin ırkçılık?
Senin işine hiç akıl, sır ermiyor.
Bu yüzden kullar, bir birini sevmiyor.
Barış güneşi, bir gün gelip doğmuyor.
Sen dostlarınla kabus musun ırkçılık?
Çık da git n’olur, insanların içinden.
Hiç sevgi, barış olmaz senin işinden.
Ölüm, kan çıkar nefesinden, sözünden,
Sen dostlarınla zehir misin ırkçılık?
Aklın yolu bir iken bine çıkardın.
Hakkını bırakıp da hile çıkardın.
Nice canlara kıydın kelle kopardın.
Sen dostlarınla cellat mısın ırkçılık?
Sahte beyinleri, gerçekçi yaparsın.
Gerçekçileri de yalancı edersin.
Aldın kendini, tek başına gidersin.
Sen dostlarınla zorba mısın ırkçılık?
Sen varsın dünyanın boyunda, eninde,
O kötülerin damarında, geninde,
Hiç olamıyorsun kendinde, gününde,
Sen dostlarınla hasta mısın ırkçılık?
Sen kötülerin, şeytani bir gücüsün,
Onların ruhusun, beynisin, genisin,
Tedaviye ihtiyacın var delisin.
Sen dostlarınla salak mısın ırkçılık?
Hiç acımaz, bu kadar cana kıyarsın,
Kendin için her yeri yakar, yıkarsın,
Bir de haklıyım diye, üste çıkarsın,
Sen dostlarınla hile misin ırkçılık?
Ne suçu var, bu kadar mahsun insanın?
Hiç değeri yok mu onlardaki canın?
Gözü kör olsun, sana meyil verenin!
Sen dostlarınla bitmelisin ırkçılık!
Kayıt Tarihi : 23.5.2008 21:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!