Irka Tapanlara Şiiri - Muzaffer Taşdemir

Gecenin karanlığı derin mi derin,
Bittiği demlerinde her bir ereğin,
Kırkayak uzanır ışıklar sonsuza,
Gücün ve hayallerin bittiği nokta,
Ecel gibi kalıvermiş bütün şehir,
Ana karnı karanlık, yine gebedir.
Bütün kudretlerin ve zenginliğin
Üstünde ölüm kasvetiyle gece,
Yarına hangi binlerce bilmece?
Kara derinlikte kaybolan gece,
Hangi derdi saklıyor hangi neşe?
Mezara kim gidecek kimler de işe?
Bilmece bilmece derin bilmece?
Aya güneşe tapanlar deli değilmiş,
Günün karını insan tanrı edinmiş.
Derinlikte gördüğü yer bütün dünya,
Kendin kadarsın ancak kâinatta,
Gezegenlerden izlesen de varlığı,
Nebulalar ne kadar milyar ışık yılı?
Elinde kılıç, altında olsun bir atın,
Yüzyıl yaşadın hamasete salladın,
Akıbet dört ayak tahtadan atın,
Gideceği yer kadar saltanatın.
Asena emzirmişti ya anan sayılır,
Kimi kımız kimi haşhaş, kimi rakı,
Uyanmaz sarhoş biter hayatı,
Kumaşı derdinde kimi der atlas,
Damızlık sürüdür kimi düzenbaz!
Akan meni hangi batında tutmaz?
Allah’a isyan eden Ebter tapkınlar?
Milyarların kul hakkıyla fasit davanın,
Sıratta sapkınlığınla kaysın ayağın!
“Ke” ile başlayan da bir “Te” ile de,
Haşirde mümin haşrolur ümmetle,
Mao, Hitler, Stalin sizi beklemekte.