İRİTaSYoN Şiiri - Mine Özdemirtaş

yüreğimize batılı durdukça maydanozun dikeni
daha nice şafaklara taşır dururuz biz uykusuz geceleri

sanki
göçük altında kalmışta
eski bir mabedin
minareleri
sapı kırık
bir kürekle
deşmek zorundaymışız
gibi yeri
devinip duruyoruz
kan / ter içinde
kazmaya
başladığımızdan beri

sanki
ısınmak için
bir ateş yakmışız da
etek ucumuzda
bir alev palazlanmış
biz görmeyeli

sanki
su dökmüşüz de
yangın sönmemiş
içten içe
korlanıp
kül etmiş çareleri

üstelik
bir de
rüzgarın yeli
kırıp aldığı
kuru dallarla
harlıyorken ateşi

buharlaşmaktan başka
ne yapabilir ki?
zavallı
yağmur taneleri

29/12/2005