İris Şiiri - Özlem Saba

kaçıp saklandığım gece
ve örtündüğüm yalnızlık
nereden bilsin ki
koynumda kaç yıldız emzirdiğimi

dölü bir kez bile
sahici bir karanlığa gömülmemişken...

bir kez bile ihanet etmeden hiçbir gündüze
heybeme katıp dışlanmış tüm mevsimleri
ve kokularına yüz çevirmeden
ortalık çiçeklerinin
sırrı kanadına düşmüş bir kelebeğin gizinde
hayatın kaburgasına saplanmış bir salıncak gibi
bir ileri
bir geri
aradım durdum manayı

bazı döşeklere
baharlar neden gece iner?

ve rengi çalınmış bir irisi andırırken dünya
ışık neden hep, karanlığa düşer?!?

Özlem SABA