İrinleşen Hayat

Soluyorum günbe gün nefesim daral geliyor aklım yetmiyor
Sarartığım günlüğüm cekiç vuruyor fay hattı iplemiyor
Durağan zamanlar içinde beklemeksizin baca olup tütüyorum
Ok attığım ruhum bir acı kahve oluyor kayboluyor ağlıyorum

Zahmet onu işveret et demekli garipsemekte kasvetli olurcasına
Güzergahsız gemisin limansız gemi olmayanda ya sen kimsin demek li
Acıyorum surat sarkıtırcasına deliriyorum hayalimin delik deşik ömründe
Galiba sevişiyorum bir çekirge misali sonra atlıyorum tümden süzülüyorum

Garipseme hareket etmeksizin yaşa tenini duyumsa sonra dönüş ol der gibi
Neden demiyorum nedensiz şuralarda bir divane edilgen olmaktan çıkmış
Susuyorum suçluyum ilk önce süzüyorum imbik oldurturcasına oturuyorum
Refakat eden ömür benim demekli ıslanıp ıslatıyorum uyduruk müjdelerde

Düşlüyorum düşsüz hikaye yazıyor sonra hayat oluyorum takatsizcesine
Ekliyorum ferahlık var bu dünyada sonrada keramet olursa sen ol diye
Utancın bir tünel olduğu yalnızlığın karabasan olduğu karanlıklarda
İrkiliyorum irkilmeksizin irinleşen hayatı seviyorum rüyada çaresizmiyim ki