İri Çam Şiiri - Mehmet Yardımcı

Zile’nin Şeyh Ahmet tepesinde
Bir sabah uyandığında iri çam
Yüzlerce çocuk gördü
Pür telaş
Her çocukta bir fidan

Boz yamaçlar yeşile kesecek dedi yine
Zaten yeşile kıyılıydı nikâhı buraların
Yaklaşık
Üç yüz sene önce

Yakacak için
Tarla için
Dam için
Tükenmişti yamaçlarda çınarlar
Yeşil boşanmıştı doğadan

Bir Şeyh Ahmet tepesi kalmıştı ağaçlık
İri çamın dibindeki yatırın korkusuna
Değmemişti insanlar bu tepede
Hiçbir çamın dalına

Yıllar yılı öyküler anlatıldı
Efsaneleşti Şeyh Ahmet
İri çam kendini korudu söylenceler içinde
Alt dallarına çaput bağladı kadınlar
Adaklar adadı

Ne dertler dinledi ulu çam
Ne günler gördü bu tepede

Yıllarca balta seslerine tanık olurken
Yüzlerce çocuğu görünce cıvıl cıvıl
Ellerinde yeşil başlı fidanlar

İnce parmaklar eşeledi yamaçları
Sonra kocaman bir levha ilişti gözüne

Gençlik ormanı

Sevinç gözyaşları döktü usul usul
Islattı yapraklarını
Yavaşça bir şey söyledi sanki dibindeki yatıra
Şükür gibi
Zaten çok severdi çocukları
Daha bir sevgiyle baktı onlara