İrfan Ytk Şiirleri - Şair İrfan Ytk

Sanadır içime sığdıramadığım duygular,
Kalbimin her atışının sessizce haykırışında Sen...
Gittiğim tüm yollar sana,
Güneşin doğuşu bile sende; gülüşünde...
Sevgi kelimesine gelen ilk anlam,
Aşk denince hissedilen tek duygum; Sen...

Geceyi izlerken kalbi üşüten saatlerde,
aklıma sen geldin aniden...
Gülüşünü gördüm yıldızlarda,
Bana bakıyor gibiydin ay'ın en parlak ışıltısında...
Yıldızlardan kalbime bir ilham kaydı O An...
Adı SEN olan...

Takvimler kaçı gösterir bilmem ben,
Her geçen gün yokluğundan uzak ölüme yakın bir zaman...
Anlamsız kalıyor her şey;
varlığım, yokluğum, hislerim...
Sensizlik derinleştikçe güneşten uzaktaymış gibi; üşüyorum....
Seni unuturdum aslında,

Ve; durdu zaman,
Kalemim hiç bu kadar acı bir mürekkeble yazmamıştı...
Hiç bu kadar içten yazılmadı kelimeler,
Yokluğun gelince aklıma,
Güneş solmak istedi, sustu gökyüzü, durdu zaman...
Hüzün hakimdi havaya...

S'eni görüyorum baktığım gökyüzünde...
O'da senin gibi soğuk bakıyor yüzüme...
Sen gibi; Sessiz, Uzak Ve Sonsuz...
Tek şahidim olmuştu oysa...
Göz yaşlarımı da, gülüşümü de o görmüştü sadece...
Gün geldi yağmur oldu yağdı üzüntülerime,

Hüznün derinliğinde şiddetli bir karın ağrısı,
Sevgiliden kalan sanki bir aşk acısı...
Unutulmaya yüz tutmuş tutkular vardı derinlerimde,
Yine yeniden acılara geldim ben; Ne diye?

Günüm geceden farksız,

Görünce bir kadının gözyaşlarını, bir kaç cümle dökülüyor adını ilham koyduğum yerden;
Şiir gibi kadınları,
Toplasan hece bile olamayacak erkeklerin üzmesi ne kadar adaletli üstadım..?

Zamansız kıymetler yükledim, durgun ve asalet dolu bakışlarına...
Sen dağın zirvesinde akan nehir misali,
gökyüzüne pek yakın, buluttan saf olansın....

Yokluğunda seneler sürer her bir günüm,
Kalbin atışlarının sen diye haykırışları bozar sessizliğimi...

Suskunum bu gece,
yıkılmış, çökmüş ve hüzün doluyum...
anlamsızlaşıyor her şey,
Ve daha acısı sen yoksun diye oluyor; Bunların hepsi...
Zaman diye bir şeye inancımı yitiriyorum sanki,
çünkü zaman dediğin geçer giderdi...

Tek kişilik bir masa koydum odama,
Üstünde iki bardak...
Belki gelirsin diye doldurdum ikisini...
Sonra karşımda olmayan senle sohbet ettim uzun uzun...
Özlemlerimi anlattım, anlatırken yokluğunun acısını da es geçmek olmazdı...
Tek başıma içtim tüm gece,